Zastanawiałam się dzisiaj nad tym czy i w jaki sposób odnieść się do tej szczególnej daty – 1 listopada.
Nie potrafię znaleźć słów, które najlepiej oddałby to, co chciałabym napisać.
Kiedy nasi podopieczni odchodzą, czujemy pustkę, z którą czasami wyjątkowo trudno się pogodzić. Azyl istnieje po to, aby dawać im drugą szansę na życie, ale nie zawsze się to udaje. Czasami dostajemy od losu tylko kilka miesięcy, tygodni, a nawet dni czy godzin. Być może to niewiele, ale często to jedyne dobre chwile, których doświadczają. Azyl istnieje również po to, aby być z nimi wtedy, kiedy odchodzą, bo ten ostatni moment jest tak samo ważny jak życie.
Mamy pełną świadomość, że pod naszą opieką będzie coraz więcej hospicyjnych królików i nie zamierzamy od tego uciekać.
Śmierć nie jest porażką. Jest związana nierozłącznie z życiem.
Ostatnie lata naszej działalności pokazały, ile prawdy jest w tych słowach…
Bajeczna
była z nami tylko kilka tygodni
W listopadzie zeszłego roku zdecydowaliśmy o tym, aby nie wybudzać jej z narkozy. Powodem były nieoperacyjne ropnie w j. brzusznej.
***
Pocieszka czuje się dzisiaj lepiej. Już w nocy zaczęła jeść zioła. Jest też bardziej aktywna, chociaż nie wiem czy kiedykolwiek wróci do pełnej aktywności. To jednak nie jest najważniejsze. Azyl uczy tego, aby na świat nie patrzeć zero-jedynkowo. Musimy cieszyć się z małych sukcesów, godzić z tym, że nie wszystko od nas zależy i po prostu walczyć o dobre chwile, nie oczekując, że będzie idealnie.
Niedziela w Azylu
Niestety oko Lilki wciąż wygląda bardzo źle, chociaż w tej chwili nie przekłada się to na jej samopoczucie.
Już jutro więcej informacji. Postaramy się zameldować po wieczornej wizycie u doktora.
Z wielką radością informujemy, że nasz wniosek o dotację w ramach Priorytetu 5.
Brak komentarzy