Środa (16.01.2019 r.)

Miałyśmy nadzieję, że Mildred zaczeka i wiosną zdąży nacieszyć się wybiegiem, a potem przeprowadzi się z nami do domu, w którym zawsze będzie miejsce dla takich królików jak ona. Niestety dla niej było za późno.

Kiedy w niedzielę wieczorem stan Mildred tak bardzo się pogorszył, wątpiłam, czy przetrwa noc, ale przetrwała. W poniedziałek czuła się znacznie lepiej. Trzymała temperaturę, oddychała znacznie lepiej, nie krwawiła. Wieczorem byliśmy pełni nadziei. Stan Mildred w ciągu doby od niedzielnej wizyty znacznie się poprawił i wydawało się, że to, co najgorsze mamy już za sobą. Tak było również wczoraj w ciągu dnia. Prawidłowa temperatura, pierwsze małe bobki i ogromne niezadowolenie podczas karmienia i podawania leków – znak, że Mildred czuje się na tyle dobrze, żeby nie życzyć sobie współpracy z człowiekiem. Kiedy po 17 mierzyłam jej po raz kolejny temperaturę, termometr wskazał 39,2 st. Trzy godziny później wszystko się zmieniło. Mildred była zbyt spokojna. Temperatura – 37 stopni. Osłabienie. Wspomagany oddech. Powrót do sytuacji z niedzieli. Po podaniu  kolejnej serii leków, w tym furosemidum, Mildred poczuła się lepiej. Zaczęła spokojniej oddychać, powoli odzyskiwała siły. Niestety poprawa trwała krótko i u Mildred znowu pojawiło się osłabienie. To była kolejna bardzo długa noc. Chwile poprawy przeplatały się z kolejnymi kryzysami. W końcu Mildred zasnęła.

Wyniki sekcji wykazały skrajną niewydolność wątroby – wątroba była marmurkowa, obecność 2 dużych ognisk ropnych w płucach oraz wodopiersie, z którym nie poradziło sobie już nawet furosemidum podawane co 4 godziny. Historia z kategorii 'bez szans’.

Mildred była z nami tylko ponad tydzień. Dobrze, że mieliśmy tych kilka dni i godziny, kiedy Mildred leżała wtulona w człowieka, spokojna i bezpieczna. I tak odeszła.

Czasami jest trudniej niż zwykle. I tak jest dzisiaj. Kochamy to, co robimy, cały czas jest w nas mnóstwo pasji, ale to wszystko ma swoją cenę. Psychiczną i fizyczną.

***

Dzisiaj rano Lawrence – chłopak z interwencji pod Augustowem, postanowił zwrócić na siebie uwagę. Ropny wysięk z nosa, ciężki oddech, osłabienie temperatura 41 st.  Było z nim tak dobrze. Jak widać zbyt dobrze i do tego tylko powierzchownie – teoretycznie Lawrence był w najlepszym stanie z całej interwencyjnej 7.

Szybkie podanie gentamycyny i melovemu pozwoliło opanować sytuację. Okazało się, że Lawrence ma dodatkowo zapalenie jelit – niewątpliwie wtórne do stanu całego organizmu, który na co wskazywały objawy mierzył się z posocznicą. Lawrence, który nigdy nawet nie kichnął, nagle zaczął rzęzić jak motor i dusił się przy podawaniu leków. Chwilę wcześniej odeszła Mildred, więc przyszedł czas na to, żeby powalczyć o niego.

Jak do tego doszło? Wiedza i doświadczenie podpowiadają nam jedno – u Lawrenca możemy mieć do czynienia z wewnętrzynami zmianami ropnymi. Oby jak chociażby Kołysanka i on był w stanie sobie z nimi poradzić. Jedno jest pewne, gdyby dostał leki 1-2 godziny później…pewnie nawet nie zdążyłby ich dostać.

Teraz Lawrence czuje się lepiej. Je. Są bobki. Dostaje dożylnie antybiotyki. Do tego przeciwzapalny/przeciwbólowy – melovem, a my mamy nadzieję, że najgorsze za nami.

W poniedziałek u Shiny przeprowadzona została laparotomia. Nie chcieliśmy już dłużej czekać, ponieważ stan Shiny przez weekend nie poprawił się – brak apetytu i przelewające się od 2 tygodni jelita.

Wynik? Brak jakichkolwiek zmian ropnych i nowotworowych, za to jelita o fatalnej strukturze i jedyne co możemy to liczyć na to, że w końcu Shiny zatrybi.

Do bardzo intensywnego leczenia włączyliśmy jeszcze jeden lek, który odżywia kostki jelitowe. Poza arsenałem leków – dokarmianie.

Ofelia została w poniedziałek wykastrowana. Przeszła też zabieg plastyki okolic dróg rodnych – zmienione przez kiłę tkanki ostatnio coraz częściej krwawiły.

Po zabiegu Ofelia wybudzała się w wyjątkowo paskudny sposób, ale tutaj niewątpliwie widoczne były zmiany natury neurologicznej w zw. z encephalitozoonozą.

Poza tym Ofelia czuje się już całkiem dobrze.

W poniedziałek pod naszą opiekę trafiło 3 nowych podopiecznych.

Noa kontrolę pozabiegową zaliczyła bez zastrzeżeń.

https://flic.kr/p/2cRR66n

Melasa czuje się lepiej – je, bobkuje, przytyła 150 gramów, ale nadal otrzymuje melovem i szykuje się do korekty – i kastracji, bo jest bardzo mocno pobudzona hormonalnie.

U Liryki w poniedziałek pojawił się ropny wysięk z lewego oka. Kanalik jest niedrożny, a zęby Liryki nie są idealne, co oznacza RTG i zabieg – przy okazji zabiegu kastracji.

City została znaleziona obok kina Cinema City i przywieziona do Azylu.

Jest nerwowa. Ma nadwagę, wyraźnie wyczuwalną wątrobę i ostre krawędzie zębów policzkowych. Od poniedziałku City otrzymuje ornipural.

Otyłość ani nadwaga nie są urocze, ani śmieszne – są tragiczne w konsekwencjach.

Cotton i Shira przynajmniej przez kilka tygodni żyli na dworze. Ich wyłapanie nie było łatwe, ale udało się – Anita ❤️

Cotton jest królikiem o drobnej budowie, ale poza tym nic mu nie dolega.

Z Shirą jest gorzej. Jest wycieńczona, niedożywiona, ma potężne – przypominające guzy sutki z mlekiem.

I jest całkowicie przerażona.

Wczoraj Nówka została wykastrowana. Przeszła też korektę zębów.

***

Dom Królika. Dom wolontariuszy. Dom przyjaciół Azylu.

Razem możemy stworzyć to miejsce.