Poniedziałek (23.04.2018 r.)

Poniedziałek minął w Azylu spokojnie. Wyjątkowo poniedziałkowego wieczoru nie spędzamy u Doktora, który w przyszłym tygodniu wraca z urlopu i pewnie po przeczytaniu mojego dzisiejszego maila z relacją z frontu, nie będzie mógł doczekać się powrotu 🐰 Na szczęście nawet podczas nieobecności Doktora, gabinet stoi dla nas otworem i możemy liczyć na pełne wsparcie drugiego wyjątkowego lekarza weterynarii, który zajmuje się azylowymi podopiecznymi i ratuje nas z wielu opresji.

Na jutro zaplanowaliśmy badanie krwi u Edith, Ledy i Tuliki, najprawdopodobniej kontrole u Amalii i Bizeta oraz być może dwa zabiegi kastracji.

Amalia, Ivar, Olle i Tobias (tzn. Tobiasek jak na niego mówimy 🐰) oraz pozostała interwencyjna 10  bez zmian. Jest stabilnie z nadzieją na zdecydowanie więcej.

Jefferson stabilnie. Jutro mija tydzień od zabiegu. Jefferson cały czas je tylko rodi w wersji papki, ale je samodzielnie z miseczki.

miało być ponuro i deszczowo, a było przepięknie 

https://flic.kr/p/23H1Wpf

https://flic.kr/p/26pdVrW

Wolontariusze Azylu doskonale pamiętają Tulikę, która jesienią 2016 r. trafiła do Azylu. Była bardzo otyłym, całkowicie niezsocjalizowanym królikiem. Kontakt z człowiekiem wiązał się dla niej z ogromnym stresem. Wyniesienie Tuliki na wybieg to było wyzwanie, a jej przyniesienie z powrotem do Azylu? Do Tuliki nie można było podejść, w panice odbijała się od ścian woliery.

Z czasem wszystko się zmieniło. Najpierw udało się ją ustabilizować zdrowotnie (wątroba, oko…a nawet ogon stanowiły u Tuliki problem), a potem Tulika uratowała Boskiego, który po śmierci Sarabi i Pocieszki był w fatalnym stanie – strasznie się o niego wtedy martwiłyśmy.

Dzisiaj Tulika – Tuli to powód do uśmiechu. Wystarczy na nią spojrzeć i uśmiech od razu pojawia się na twarzy 🐰

pobudka! trzeba coś w końcu zjeść, a nie tylko spać

cdn.