Sobota (4.10.2014 r. )

Obiektyw pokochał Franię. Ja również, chociaż to w jaki sposób traktuje kuwetę, rzucając nią po całej klatce, bywa czasami odrobinę irytujące ; ) Frani można jednak wszystko wybaczyć. Uwielbiam ją za jej cierpliwość – w stosunku do innych zwierząt oraz w stosunku do mnie, kiedy walczymy z ranami na jej skokach i kiedy wychodzimy na wybieg.

Brat Adams to wulkan energii i dzisiaj dał temu wyraz. Jako pierwszy znalazł drogę ucieczki z woliery – pod naszym czujnym okiem pracował nad tym dłuższą chwilę, a ostatecznie wykonał perfekcyjny podkop.

Oto piękne białe łapy Brata po powrocie do Azylu…- dowód na to, że na dworze było super!

I jeszcze więcej naszych pięknych dziewczyn

Korfu postanowił mnie chyba wykończyć. Po nocy w klatce było dużo bobków. Rodi i zioła zjedzone. Kiedy tylko podeszłam do jego klatki, chciał wyjść i wylądował w koszu z ziołami. Podczas standardowego przeglądu, zauważyłam jednak, że ma obrzęk w okolicy odbytu, dlatego Korfu pojechał na kontrolę do doc, który już tradycyjnie stwierdził,  że w jelitach Korfu przelewają się płyny i wciąż nie jest dobrze, a tego rodzaju obrzęk w okolicy odbytu występuje wtedy, kiedy królik ma biegunkę…- a biegunki Korfu w ostatnich dnia nie miał. Korfu wrócił do Azylu, dostał standardowy arsenał leków, zjadł i zrobił średniej jakości bobki. Popołudniu wymieniłam mu po raz drugi podkład i po trzech godzinach w klatce były już tylko ładne, suche bobki.

Przy okazji karmienia Kajzerki, Korfu zjadł z apetytem trochę rodi. Ze strzykawki je tak samo jak Gąska – tak jakby chciał zjeść nie tylko rodi, ale również strzykawkę i cieszy się, kiedy tylko zbliżam strzykawkę do jego pyszczka – jedzenie z miski jest przecież nudne.

Tak jak Gąska Korfu zachowuje się znacznie lepiej, niż wygląda. Wygląda jak sierota – załzawione oczy – przerośnięte zęby, wystający kręgosłup i zanik mięśni – wiek i ogólne wyniszczenie, efekt totalnego zaniedbania swoich opiekunów, a mimo to patrząc na Korfu, nie mam poczucia żalu. Przyzwyczaiłam się do tego jaki jest, poznałam jego zwyczaje i chociaż wciąż balansujemy na granicy, widzę, że teraz jest szczęśliwy, że znalazł w Azylu swoje miejsce. Korfu jest jak Tufi. Przyciąga ludzi i inne króliki. Jest po prostu dobry. Nie potrafię nazwać tego inaczej.

Korfu zaprzyjaźnił się z Julkiem, a Julek również z Czesiem i Cyzią. Julek okazał się nie tylko dobrym kumplem, ale również bardzo cierpliwym egzemplarzem (oby podczas leczenia również)  – podczas czesania idealnie współpracował z naszą Justyną.

Czesia i Cyzio ku mojej ogromnej radości coraz bardziej się rozkręcają. Już nie siedzą samotnie w kącie. Mają zdecydowanie więcej energii. Widać, że fizycznie czują się lepiej. Czesio osiągnął już idealną wagę 2,5 kg.

Kajzerka bez większych zmian, chociaż zaczyna podjadać siano i z przyjemnością korzysta z siedziska w postaci termoforu.

Lubczyk był dzisiaj znowu bardzo wyciszony. Pojechał na kontrolę do doc, ponieważ przestraszyłam się, że krążeniowo jest z nim gorzej, ale serce bije jak na Lubczyka stosunkowo dobrze.

Rusałka bardzo dobrze zareagowała na bactrim i w końcu zaczęła robić duże bobki! Przynajmniej pod tym względem wychodzimy na prostą…

Rineja wyszła na prostą. Cejlonowi się nie udało, ale Rineja, tak jak Mosiniaki wygrała życie. Kiedy jechałam z nią do Azylu, bałam się, że z uwagi na ogromną duszność nie zdążymy podać jej nawet leków. Dzisiaj Rineja czuje się doskonale, a pozostałością po chorobie są tylko zmiany na uszach.

W tyg. zabieram ją na kontrolę do doc.

Na koniec kilka słów o wydarzeniu, w którym dzisiaj brałyśmy udział. W Toruniu odbył się dzisiaj Dzień Zdrowia w ramach Światowego Dnia Marszu. W harmonogramie imprezy przewidziano czas na to, abyśmy opowiedziały o działalności Azylu oraz potrzebach naszych podopiecznych. Z mikrofonem w ręku nie czułam się najlepiej – to zdecydowanie nie jest moje powołanie : P,  ale być może ktoś dzięki temu dołączy do Azylu? Zobaczymy. Justyna i Jacek dziękuję za wsparcie : )

Nauczycielom Liceum nr IX w Toruniu, w tym w szczególności Pani Gustowskiej dziękujemy za zaproszenie.

I tym optymistycznym akcentem chciałabym zakończyć sobotni wpis, ale mam jeszcze jedną prośbę.

Szukamy pilnie transportów na dwóch trasach:

Toruń – Olsztyn dla Zuzi do DT w Olsztynie

Poznań – Toruń dla 3, a właściwie dla 4 królików…